خلاصه

هدف از این مطالعه بررسی تغییر نسبت اسید پالمیتیک و اسید اولئیک خوراک در گاوهایی با تولید مختلف (32 تا 65 کیلوگرم در روز) بر میزان شیر تولیدی بود. از 32 راس گاو هلشتاین چندبار زایش کرده (با روزهای شیردهی 144 ± 54 روز) در یک طرح کراس اور استفاده شد. در جیره ها از 5/1 درصد مکمل چربی استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل تیمار غنی از اسید پالمیتیک ( دارای 80 درصد اسید پالمیتیک)  و تیمار ترکیبی شامل 60 درصد اسید پالمیتیک و 30 درصد اسید اولئیک بود. دوره های آزمایشی 21 روزه بود و در 5 روز انتهایی اطلاعات جمع آوری شد. تیمارهای آزمایشی تاثیر معنی داری بر مصرف ماده خشک، شیر تولیدی، شیر تصحیح شده بر اساس انرژی، وزن بدن و تغییرات وزن بدن نداشت. مصرف پودر چربی ترکیبی اسید اولئیک و اسید پالمیتیک سبب افزایش قابلیت هضم اسیدهای 16 و 18 کربنه نسبت به تیمار غنی از اسید پالمیتیک شد. پودر چربی غنی از اسید پالمیتیک سبب افزایش معنی داری چربی و پروتئین تولیدی، تولید اسیدهای چرب دنوو و میکس و کاهش اسیدهای چرب preformed (منشا خون) شد. اثر متقابل بین تیمارها و سطح تولید مشاهده شد. به طوریکه گاوهایی که زیر 45 کیلوگرم شیر تولید کردند، تیمار غنی از اسید پالمیتیک مصرف ماده خشک و شیر تصحیح شده بر اساس انرژی افزایش یافت اما گاوهایی که بیش از 55 شیر تولید کردند این شاخص ها هنگام مصرف مکمل چربی ترکیبی بهتر عمل کرد. بر اساس نتایج مشاهده شده، مکمل های چربی دارای اسید اولئیک بیشتر، مصرف ماده خشک، تولید شیر و تولید شیر تصحیح شده بر اساس انرژی در گاوهای پرتولید بهبود می دهد اما سبب کاهش این شاخص ها در گاوهای کم تولید می شود.

مقدمه

مکمل های چربی اغلب برای افزایش غلظت انرژی و تولید شیر و چربی شیر در جیره گاوهای شیری مورد استفاده قرار می گیرد. اگرچه به صورت کلی استفاده از مکمل چری اثرات مثبتی در تولید شیر و تولید مثل دارد اما، جواب های متفاوتی در آزمایشات مشاهده شده است. اسید پالمیتیک و اسید استئاریک و اسید اولئیک 3 اسید چرب عمده در چربی شیر و بافت چربی بدن می باشند. فهم اثرات متنوع اسیدهای چرب، عامل کلیدی برای استفاده از آنها در مکمل های چربی و خوراک گاو شیری است. بر اساس مطالعات جدید اسید پالمیتیک در گاو شیری سبب افزایش درصد و مقدار چربی تولیدی و همچنین قابلیت هضم NDF نسبت به سایر اسیدهای می‌شود. مطابق مطالعه Boerman et al. 2017 استفاده از مکمل های چربی غنی از اسید پالمیتیک (حدود 93 درصد) اثر معنی داری بر تولید شیر نداشت که احتمالا به دلیل کاهش قابلیت هضم اسیدهای چرب است. همچنین بر اساس مطالعه de Souza et al. 2018 گاوها بعد از پیک تولید با مصرف مکمل های چربی غنی از اسید پالمیتیک (حدود 80 درصد) انرژی به سمت تولید شیر و مکمل چربی ترکیبی از اسید پالمیتیک و اسید اولئیک انرژی را به سمت ذخیره در بدن و وزن هدایت می کند. اسید اولئیک بعد از پیک علاوه بر افزایش وزن سبب افزایش غلظت انسولین نیز می شود. بنابراین نتایج پیشنهاد می کند که این اسیدهای چرب می توانند مواد مغذی را بین غدد پستانی و بافت چربی در چرخش درآورند. سطح تولید بر میزان پاسخ گویی تغییرات مواد مغذی بر تولید شیر موثر است. اما صرفنظر از تولید مکمل های چربی دارای اسید پالمیتیک باعث افزایش سطح چربی شیر می شود.

مواد و روش ها

از 32 راس گاو هلشتاین چندبار زایش کرده (با روزهای شیردهی 144 ± 54 روز) در یک طرح کراس اور استفاده شد. تولید گاوها بین 1/31 تا 7/65 لیتر در روز بود. در جیره ها از 5/1 درصد مکمل چربی استفاده شد. تیمارهای آزمایشی غنی از اسید پالمیتیک مکمل چربی دارای 80 درصد اسید پالمیتیک و تیمار ترکیبی شامل 60 درصد اسید پالمیتیک و 30 درصد اسید اولئیک بود. دوره های آزمایشی 21 روزه بود و در 5 روز انتهایی دوره جمع آوری اطلاعات انجام شد. سطح چربی جیره ها در حدود 1/4 درصد بود.

نتایج و بحث

اثر متقابل بین تیمارها و سطح تولید در میزان شیر خام تولیدی، شیر تصحیحی شده بر اساس انرژی و چربی، مصرف ماده خشک، مصرف NDF و مصرف کل اسیدهای چرب مشاهده شد. مصرفی ترکیبی اسید پالمیتیک و اولئیک نسبت به مکمل چربی غنی از اسید پالمیتیک باعث افزایش معنی دار قابلیت هضم کل اسیدهای چرب، 16 کربنه و 18 کربنه شد. گاوهای پرتولید بهترین پاسخ تولید شیر با مصرف ترکیبی اسید پالمیتیک و اسید اولئیک نسبت به مکمل چربی غنی از اسید پالمیتیک نشان دادند. گاوهای کم تولید نسبت به پرتولید مصرف مکمل چربی غنی از اسید پالمیتیک سبب افزایش معنی داری در شیر تصحیح شده بر اساس انرژی و پروتئین شد. در کل مکمل های غنی از اسید پالمیتیک نسبت به مکمل های ترکیبی اسیدهای چرب درصد و مقدار چربی و مقدار پروتئین بیشتری تولید کردند. تغییرات معنی داری در وزن و تغییرات وزن بدن، BCS، تغییرات BCS و متابولیت های خونی بین تیمارها مشاهده نشد. بر اساس مطالعات جدید اسید پالمیتیک سبب افزایش تولید شیر و اسید اولئیک سبب تغییر پارتیشن بندی انرژی به سمت حفظ ذخایر بدنی می شود (Western et al., 2020 و de Souza et al., 2018). بر اساس این مطالعات گاوهای دارای تولید 60 کیلوگرم در روز به اسید اولئیک و گاوهای حدود 45 کیلوگرم شیر در روز پاسخ بهتری به اسید پالیمیتک می دهند.

در کل:

اسید اولئیک در گاوهای پرتولید سبب افزایش شیر تصحیح شده بر اساس انرژی و مصرف ماده خشک و تمایل به معنی داری در تولید شیر شد. اما در گاوهای کم تولید این شاخص ها در گاوهای مصرف کننده اسید پالمیتیک افزایش یافت.

 

Marin M. Western, Jonas de Souza, and Adam L. Lock

Department of Animal Science, Michigan State University, East Lansing 48824

J. Dairy Sci. 103

https://doi.org/10.3168/jds.2020-18936

2020 American Dairy Science Association. Published by Elsevier Inc. and Fass Inc. All rights reserved.