چهار توصیه برای دامداری سودآور و پربازده- بخش اول

۲۵ آذر ۱۴۰۳
parsa mag picture

مدیریت صحیح جنبه‌های مختلف کسب‌وکار دامداری، مانندِ کیفیت علوفه، سازماندهی گاوهایی که در دورۀ انتقال ‌اند و مدیریت کود می‌توانند به تولید بهتر و سودآوری بیشتر منجر شود. آقای کورین هولتز که در ایالات متحده مشاورِ دامداری است، در همایشی بین‌المللی دربارۀ چهار حوزۀ اصلی‌ای که می‌توان با مدیریت آنها سودآوری و بازدهی را افزایش داد، صحبت کرده است. این چهار حوزه به‌قرار زیر اند: آسایش دام، تفکیک مالی بخش‌های مختلف کسب‌وکار، مدیریت نیروی کار و استفاده از فناوری.

 

  1. آسایش دام

چیزی که برای تولیدکنندگان صنعت دامپروری مهم است درکِ تأثیر سلامت گاوها بر بازدهی آن‌ها است.

تولیدکنندگان این عرصه می‌دانند که هرچه گاوهای راحت‌تر و سالم‌تری داشته باشیم، بیشتر عمر می‌کنند و  تولید شیر گله رفته‌رفته افزایش خواهد یافت.

برخی از عواملی که در آسایش گاوها مؤثرند ازاین‌قرار اند: فراهم‌کردن اسطبلی با اندازه مناسب، اختصاص زمان استراحتِ حداقل 12 ساعته در طول روز، دوشش گاوها سه بار در روز و مدیریت کلِ زمان دوشش بیانِ 45 تا 60 دقیقه و کنترل استرس گرمایی [تأمین آسایش دام و طیور دربرابر استرس گرمایی].

گاوی که تولید بالایی دارد، بسیار بی‌حال و خسته است. او در طول روز فقط می‌خواهند سه کار انجام دهند: دوشیده شود، بخورد و بیاشامد، و استراحت کند. به‌این‌ترتیب اگر بتوانیم این کارها را هر چه بیشتر به روالی عادی تبدیل کنیم، گاوهایی خواهیم داشت که بدون استرس، بازدهی بالایی دارند.

 

غیر از این، کنترل دمای هوا نیز نقش مهمی در آسایش دام دارد. امروزه دامداران از جایگاه‌هایی استفاده می‌کنند که بیشتر تفکیک شده است و در طول هوای گرم، تهویه متقاطع، فن‌ها و آبپاش‌ها را به کار می‌گیرند.

گاهی مشتریان فکر می‌کنند که ما گاوهای درون دامداری را بیش از حد تحت‌فشار قرار می‌دهیم و به‌خاطر تولید بیش از 50 الی 60 کیلو گرم شیر در طول روز، دچار استرس می شوند. اما آقای هولتز عمیقاً معتقد است که با تأمین آسایش گاوها، استرس حیوان علی رغم تولید بالا، کاهش می‌یابد. اصلاً نمی‌توانید گاوها را به عملکرد بالایی برسانید اگر تحت استرس باشند.

 

  1. تفکیکِ مالی بخش‌های مختلف دامداری

آن دسته از دامداران که خودشان مواد غذایی موردنیاز گله را تولید می‌کنند، می‌توانند بخش‌های مختلف کسب‌وکار خود را به لحاظ مالی تفکیک کنند، یعنی جایی که بخشِ زراعی به‌عنوان واحد مالی مجزایی عمل می‌کند و بعد خوراک دام را به بخشِ دامداری می‌فروشد.

 

گاوها، محصولات زراعی و گوساله‌ها هر کدام بخش‌های جداگانه را تشکیل می‌دهند. در نتیجه، بخش زراعی در واقع دارد خوراک‌های تولید شده در مزرعه را به بخش گاوی می‌فروشد. به‌واسطة داشتن بخش زراعی مجزا، حالا دقیقاً می‌دانیم که هزینۀ تولید خوراک دام‌ها چقدر شده است.

به‌این‌ترتیب با ارزیابی دقیق هزینه خوراک‌، دامداران می‌توانند تصمیمات بهتری در مورد ترکیب جیرۀ غذایی و مواد غذایی مورداستفاده بگیرند. ممکن است وقتی که این ارزیابی به سرانجام برسد، برخی بخش‌های مربوط به گوساله‌ها به این نتیجه برسند که اگر گوساله‌ها را برای پرورش به مزرعۀ دیگری بفرستند به‌صرفه‌تر است.

برای تکمیل این ارزیابی، دامداران باید میزان واقعی مصرفِ ماده خشک را بدانند، ضایعات خوراک و کاهش وزن را محاسبه کنند و ببینند به‌ازای هر کیلوگرم خوراکی که به مزرعه می‌آید چقدر از آن استفاده می‌شود.

 

بیشترین موضوعی که آقای هولتز به آن تأکید می‌کند، نسبتِ درآمد، به کل هزینه خوراک و یا کل خوراک خریداری شده است. این نسبت چیزی است که بر جریان نقدینگی و سودآوری تأثیر می‌گذارد.

 

ادامه دارد [چهار توصیه برای دامداری سودآور و پربازده بخش دوم]

 

منبع

این مطلب برگرفته از مقالۀ «4 keys to a profitable, productive dairy operation» از وبگاه «feedstrategy-digital» است.

نظرات کاربران

نظر خود را با ما در میان بگذارید